In Memoriam

Afscheid van Pintora

Pintora : geboren 11/05/2003 – overleden : 17/01/2018
Geadopteerd op : 22/04/2007
Lieve Pintora,
Het was uitzonderlijk warm, die 22e april 2007. We kwamen je halen in een kennel in het verre Lummel. Ik zie je daar nog staan, zenuwachtig, niet wetend wat er zou gebeuren… Eén van de andere windhondjes kwam me spontaan begroeten, jij hield afstand en bleef staan… Nadine zei me : Je kan nog voor een ander hondje kiezen, maar dat wou ik niet, we hadden voor jou gekozen ! Het was spannend voor jou en voor ons , maar we wisten het vanaf die eerste dag : Jij hoort bij ons !!! Een échte knuffellaar was je niet, maar je legde vaak je hoofdje bij iemand van ons op schoot, dat was jouw manier om je liefde te betuigen... Je had een eigen zetel, maar dat vond je maar niks, al gauw nam je plaats in onze driezit… Ik (Sabrina) had een plaats in de hoek van de zetel en jij lag steeds naast mij, vaak met je hoofd op mijn schouder.

Als we de deur uitgingen, was je erbij en ook wanneer we een weekendje op hotel gingen was je van de partij. Trein, tram, bus, je deed het allemaal flink mee… Je kon niet om met katten…. tot je Spooky ontmoette…. een klein wit katje dat onmiddellijk van je hield - en wonder boven wonder… jij van haar ! Je waste steeds haar oortjes uit, alsof je wist : daar is iets mis mee… (Spooky is doof) Jullie werden beste vriendinnetjes ! Ook kindjes waren voor jou geen probleem, mijn neefjes zetten knuffels op je hoofd, je liet het allemaal toe.

De laatste jaren kreeg je ouderdomsproblemen… je had af en toe last van incontinentie, je hartkleppen sloten niet goed meer, hier nam je medicatie voor, zonder morren…. De laatste maanden had je veel last van artrose, je werd langzaam blind en verloor beetje bij beetje aan spierkracht… We moesten je naar buiten dragen om je behoefte te doen, want je kon nauwelijks nog op je pootjes staan… Opgeven stond niet in je woordenboek, je bleef die moedige, zachte, lieve meid. Ondanks je gezondheidsproblemen, bleef je tot het laatste moment in ons en het leven geloven… je keek nog steeds reikhalzend uit naar hondensnoepjes en tafelrestjes… Het was een loodzware beslissing om je te laten inslapen, maar we hadden geen andere keuze, we wilden je een waardig afscheid geven en zo geschiedde het ook… Woensdag 17 januari 2018, ging je in onze nabijheid, zachtjes heen… op je geliefde plaats, thuis op de zetel… Het is zo koud zonder jou in huis... maar je zal voor altijd ons hart blijven verwarmen...

Bedankt lieve schat, voor alle mooie, liefdevolle en bijzondere jaren !!! Liefde voor altijd... Sabrina, Annie, Eddy en Spooky

Afscheid van Thya

Met veel droefheid moet ik jullie meedelen dat Thya , mijn greyhound in de nacht van dinsdag 16/01/2018 in haar eigen nest overleden is .
Ze was al geruime tijd niet goed meer , nierproblemen , verminderde eetlust en was op korte tijd fel vermagerd . Ik heb er nog alles proberen aan te doen maar het heeft niet mogen baten . Ze ging dit jaar al naar haar 13 jaar .
Thya meisje , slaap zacht daarboven . Ik zal je enorm missen !

Afscheid van Zaina

Ik heb onze Zaina moeten af geven ze heeft 17 jaar mogen leven ze was mijn beste hond en vriendin die ik heb gehad. Ik ze moeten in slaap doen want zag te veel af. Met pijn in hart maar kon niet anders ze zag te veel af.

Afscheid van Armany

Na 10 mooie jaren heb ik met veel pijn in mijn hart afscheid moeten nemen van mijn beste en geliefde vriend Armany. Hij heeft tot het einde gestreden maar helaas heb ik hem uit zijn lijden moeten bevrijden.
Hij mag nu rusten, slaap wel mijn guapo, ik mis u nu al!!!

Afscheid van Xena

Wij melden met veel verdriet dat we onze Galgo (Xena) hebben moeten laten inslapen. Ze is bij ons gekomen op 28.06.2006 op 6 jarige leeftijd. Ze heeft nog lang bang geweest van alles en nog wat. Dan hebben we er een golden retriever bij gezet. ( ook een adoptie ) Alles veranderde snel. Ze begon terug hond te worden. Spelen heeft ze nooit echt gedaan. maar snoep was nooit veilig op de tafel. De bbq moest ook goed in het oog gehouden worden. Knuffelen is het liefst wat ze deed. En slapen en slapen en slapen. Gaan wandelen in de natuur deed ze tot haar laatste snik.

Ongeveer 2 jaar geleden is ze beginnen dementeren. Wat in onze ogen niet zo erg was voor haar. Ze begon van alles te doen wat ze nooit had gedurfd. Het laatste jaar begon ze meer en meer in huis te doen. Niet zo een ramp.

Maar de laatste maanden begon het erger en erger te worden. Ze lag in haar eigen uitwerpselen. Wel 5 a 6 keer per dag. Ook maakte ze hijgend hoestgeluid. Van de pijn. Dit was voor ons de druppel. Zulk dier had al miserie genoeg gehad in spanje. We hebben van ons hart ne steen gemaakt.

Intussen is ze wel terug thuis. Wel in een iets andere manier wel te verstaan. Maar ze is dicht bij ons en in ons hart. Heel het gezin is er kapot van. Of we ooit nog een galgo nemen weten we niet. Xena is nooit vervangbaar.

Wij willen jullie enorm bedanken dat wij xena 11 jaar van ons leven hebben gehad. Het waren 11 jaar om nooit te vergeten.
Met vriendelijke groeten Peter Baert

Afscheid van Hugo

Hierbij kom ik U melden dat Hugo, de Galgo, die wij in 2007 geadopteerd hebben vandaag is overleden
Dank dat Hugo in ons leven mocht delen
Frans en Mia Van Dyck – Heylen

Afscheid van Olivia

Spijtig dat ik u moet meedelen dat Oliva overleden is. Samen met onze Dobermann heeft zij nog een mooi leven gekend en werd van zéér introvert, een vinnige alerte woef, en zij is baas geworden over de Dober!
Het laatste jaar kon haar nierfalen niet meer met medicatie geregeld worden en is ze erg verzwakt, zij stopte ermee en at niet meer... de dierenarts te Halle heeft ze in ons bijzijn laten slapen voor altijd (16 augustus l.l.).
Wij hebben Olijfje (haar bijnaam) zelf naar het crematorium Antverpia in Viersel gebracht voor een waardig einde, haar urne staat op de kast.
Hierbij wat fotootjes van Oliva, ze was speciaal...!
Nog veel goede wensen voor uw/jullie organisatie en tot later,
vriendelijke groeten, Frieda Dylst

Afscheid van Epi

Op 15-08-2017 heb ik mijn beste vriend Epi (°15-08-2004 – inderdaad gestorven op zijn geboortedag) verloren. 'Mijn beste vriend', dat heb ik ontelbare keren tegen hem gezegd, onder meer tijdens onze verschillende lange wandelingen samen. Ook de rest van de familie, vrouw en kinderen waren absoluut gek op jou. Van dat wandelen kon je niet genoeg krijgen tot het vreselijke verdict eind maart, toen er DCM (hartziekte) bij jou werd vastgesteld. Je begreep snel dat je nu limieten had maar dan zorgden we dagelijks wel voor twee korte wandelingen in plaats van één lange. We hebben er alles aangedaan om je laatste maanden zo goed mogelijk te maken.
Je kon zelf na de dood van Hope nog even je vreugde vinden bij een andere Galgo en zelfs een paard. Ik maak me sterk dat we voor jou echt tot het uiterste zijn gegaan..
want minder verdiende je niet. Nooit iets stuk gebeten of vuil achtergelaten, nooit een tand laten zien, sociaal en ieders vriend,... je was de meest fantastische hond.. wij als gezin zullen je missen... maar ook de kinderen in de wijk...
Je trieste baasje Jurgen

Afscheid van Hope

Hope geboren in 2006 en ingeslapen op 10-06-2017. Lieve Hope, je maakte een bijzondere slechte start in het leven. Door de opgelopen trauma's was je een gecompliceerde hond. Met veel geduld en liefde wonnen wij jouw vertrouwen.
Je was een doodbrave en lieve hond. Je at graag je buikje vol (alsof elke dag je laatste was) en had het niet zo op buitengaan en wandelen… met uitzondering van je dagelijks kleine avondwandeling. Je voelde je het gelukkigst thuis in je mandje bij de familie of samen in de tuin.
Deze morgen leek je nog dartel als een veulen en na de middag heeft het noodlot toegeslagen, een beroerte heeft je geveld. Je was een ware topper en zal hard worden gemist…

Afscheid van Uno

Met veel hartenpijn moet ik melden dat mijn Uno overleden is op 22 mei 2017. Ik adopteerde hem bij Josephine op 22 april 2007. Hij was uniek.......
groetjes Alexandra Schiff