Afscheid van Kyan
Lieve Kid . . .
Op 17 juni 2002 ben je geboren in Cadiz, daar begon je leven ... Wat een schattige puppy moet jij wel niet geweest zijn. In januari 2005 werd je geadopteerd door je vrouwtje en zo belandde je in onze familie. Eerst was je heel bang en teruggetrokken, wie weet wat had je allemaal meegemaakt daar in Spanje! Maar al gauw besefte je dat je terecht gekomen was in een liefdevolle familie, wij zouden je nooit kwaad doen ... Je vrouwtje stond altijd voor je klaar, als ook het boske, de kindjes, moeke en vake. Je was echt een prachtige, lieve en schattige galgo, zo sierlijk en mooi.
En dat was je tot de dag dat je ons verliet op 12 november 2014. Op die dag ben je vredig gaan slapen met het vrouwtje en boske aan je zijde. Die dag was heel zwaar, zeker voor je vrouwtje, je was haar beste vriend, haar trouwe viervoeter, altijd samen op pad. Jullie hadden een heel speciale band! Kiddi je vrouwtje mist je zo hard, ze mist je geur, je snoet, je lange zwierende staart, je prachtige ogen met die innige blik, je knuffels en kusjes! Ze huilt nog steeds voor jou...
Rust zacht lieve vriend, je hebt het verdient.
Voor altijd in ons hart!
Je vrouwke, boske & de kindjes
Geschreven door Lynn (het kindje)
Afscheid van Tito
Geboren in Ierland op 14 augustus 2006 ...
Overgebracht naar Antwerpen in het doghotel op 17 september 2012 ....
na 7 maanden op 1 april THUISGEKOMEN bij ons.
Je was als een denderende trein, een en al energie maar hunkerend naar ERBIJ horen !
Tietje, je bent onze dankbaarste grey ... dagelijks verwende jij ons met vele, vele ontelbare likjes.
Jij hield van ons en onze roedel.
Jij beschermde iedereen.
Jij voelde je voor iedereen verantwoordelijk.
Jij was onze grote KNUFFEL ... onze grote LIEVE beer ...
Jij moest altijd CONTACT hebben met ons, liefst zo dicht mogelijk bij ons liggen ...
Ondanks je slechte poot, stond je steevast de eerste aan de deur voor de vele boswandelingen in weer en wind.
Je laatste boswandeling op donderdag in de vooravond hebben we nu naar jou genoemd - de Titto wandeling !
Met veel verdriet en een heel zwaar hart hebben we jou pijnvrij en zachtjes laten inslapen.
Jij laat een enorme leegte achter.
Wat zal je gemist worden ...
Ook jij bent nu een sterretje daarboven bij Gabor, Jolie, Jayda, Fiero, Ranie, Sacha en Laura.
Vele dikke knuffels aan hen van ons,
Tineke en Jean,
Kirsi
Lewis en Lucca
Babet, Lilli, Orfeé en Milla,
Maite, Pedro, Piero en Fidel.
Afscheid van Jules
Jules, die oorspronkelijk Forest Ruler heette toen ik hem bij jullie adopteerde! Dat was 3 1/2 jaar geleden en deze week heb ik hem helaas moeten laten inslapen op de leeftijd van 7 1/2 jaar. Veel te vroeg! Op 1 van onze dagelijkse wandelingen vorige week heeft Jules, geheel onverwacht, zijn dijbeen gebroken. De orthopedisch chirurg heeft echter dan moeten vaststellen dat hij een bottumor had op de plaats van de breuk en dat er zelfs met amputatie van de volledige achterpoot er een overlevingskans was van max 240 dagen.
Omdat zijn levenskwaliteit in die laatste maanden erg twijfelachtig zou zijn heb ik ingestemd hem te laten inslapen. Van alle honden die ik in mijn leven al gehad heb was hij de top, de meest ideale, trouwe, betrouwbare en rustige huisgenoot. Buiten mijn werkuren, vergezelde hij me nagenoeg naar overal.
Afscheid van Milla
Hierbij wil ik jullie laten weten dat we onze lieve Milla onlangs lieten inslapen. Milla ( greyhound Dusky Rose) woonde bij ons sinds 10 februari 2012. Nadat ze een paar dagen lusteloos was en weinig wou eten, zijn we met haar bij de dierenarts gegaan.
Eerst werd gedacht aan rugpijnen, maar na bloedonderzoek en een echo van de buik bleek ze een grote tumor te hebben op de milt. Dit (kwaadaardige) gezwel was gescheurd waardoor er veel bloed in de buik zat. Opereren was geen optie meer. Omdat ze zoveel pijn leed, hebben we haar met enorm veel pijn in 't hart diezelfde avond nog laten inslapen, thuis in haar eigen nestje met het hele gezin naast haar. Het verdriet en het gemis is groot, maar we zijn blij en dankbaar dat we mochten zorgen voor een superhond als onze Milla. Daarin troosten we ons een beetje. Ze was nu 7.5jaar en we hadden haar liever nog een hele lange tijd bij ons gehad. Het is ongelooflijk hoeveel vriendschap en trouw dit hondje ons heeft gegeven!
Waarschijnlijk nemen we ooit een nieuwe grey in huis, maar eerst moeten we dit even verwerken. Ik heb op dit ogenblik immers het gevoel dat we nooit nog een perfecte hond als Milla gaan tegenkomen en dit zou niet eerlijk zijn tov de nieuwkomer. Het is gewoon nog effe te vroeg, denk ik.
Met vriendelijke groeten,
Familie Dooms
Afscheid van Foyle Champ
Drie jaar geleden hebben we bij jullie onze Grey Foyle Champ geadopteerd. Maar tot onze grote spijt en met pijn in ons hart hebben we hem vandaag moeten laten inslapen.
We hadden geen keuze meer. Enkele weken geleden begon hij mank te lopen en hebben we onze dierenarts geraadpleegd.
Zij heeft hem grondig onderzocht aan zijn poot en Champ gaf geen kik.
Zij dacht aan een scheurtje aan de miniscus
en raadde ons aan om naar een dierenchirurg te gaan voor foto's te laten nemen en indien nodig een kleine ingreep.
Toen de foto's genomen waren bleek het om iets totaal anders te gaan. Champ had botkanker in een redelijk ver
stadium. Onvoorstelbaar dat Champ enkel een beetje mankte want volgens deze dokter moest dit enorm pijnlijk zijn.
Een amputatie was een optie, maar dan moesten er ook nog foto's van zijn longen genomen worden, en daaruit bleek
dat die ook aangetast waren. Er werd ons aangeraden om hem te laten inslapen omdat het gevaar bestond dat het
aangetaste bot zomaar kon breken en dat zou voor Champ verschrikkelijk zijn.
We hebben nog 2 weken getwijfeld
maar we durfden geen grote wandelingen meer te maken en dat was juist zijn grootste plezier. Het ergste is dat
deze honden een enorm hoge pijngrens hebben en dat ze niet laten zien wat er mis is ,en dat maakt het zo moeilijk
om een beslissing te nemen. De enige troost die wij nu hebben is dat Champ zijn laatste 3 jaren een heel goed
leven heeft gehad bij ons.
Afscheid van Troy
Ik kan het nu pas opbrengen om u te melden dat Troy donderdag 18/12/2014 is overleden.
We waren ’s avonds nog z’n nagels gaan knippen. Een uur later zat ik bij de dierenarts.
Hij was over gans z’n lichaam verlamt nog juist z’n kopje kon hij bewegen. Ik ben er kapot van...
Een diepbedroefde Fabienne
In memoriam geadopteerde honden Greyhounds Rescue Vorige 27 Volgende