Afscheid van onze lieve Freya
Beste vrienden,
Ons liefste windekind "Freya" is gisteravond (22.03.2007) van ons heengegaan...
Freya was zo moedig en heeft hard gevochten maar deze strijd kon ze niet winnen..
Hoewel het ontzettend moeilijk was om haar los te laten, ze is eindelijk verlost van de pijn en dat geeft ons troost.
Ze laat een enorme leegte achter maar in ons hart leeft ze voort, nu en altijd tot we elkaar weerzien aan de andere kant van de regenboogbrug...
Droevige groetjes van Rita, Guy en Duke.
Afscheid van onze lieve Litos
Litos, je eerste levensjaren waren vast heel zwaar en onaangenaam. De eerste dag dat je in België aankwam dat was op 25 april 2004. Dat was een zondagmiddag het lijkt of het gisteren was. Die dag heb jij voor ons gekozen. Eigenlijk hadden we al gekozen op foto voor een jonger Podenco teefje, maar die bleek toen nog geen interesse te hebben.
Opeens stond jij daar bij ons een mooie en lieve zwarte Galgo met de naam Moralitos. Je week geen moment meer van onze zijde dus hebben we jou maar gekozen om voor te zorgen. Eigenlijk heb jij ons gekozen en hebben ons sindsdien nooit beklaagt dat wij jou geadopteerd hebben.De eerste paar dagen bij ons moest je wennen en aanpassen daar je nog nooit in een huis had geleefd. Maar al gauw was je gewend aan je zachte sofa waar je amper uitkwam, telkens je een kans zag glipte je naar je vertrouwde plekje.
Dat plekje is daar nog steeds maar jij niet meer.
Je was zo een lieve, rustige en vrolijke jongen geworden. Echt de hartedief van iedereen. Maar plots sloeg het noodlot toe in de nacht van 22 op 23 december 2006. Ons gezin dreigde het slachtoffer te worden van een Co vergiftiging. Maar jij onze held hebt met je gehuil en geblaf ons gewekt en zo ons leven gered.
Voor jou liep het echter fataal af, jij hebt je leven gewaagd voor het onze, spijtig genoeg ben je er niet meer. Wij zullen je hierdoor nooit vergeten en eeuwig dankbaar zijn. Jij was voor ons één uit de duizend. Pas op elke grey of galgo is speciaal maar jij stak er toch bovenuit. Jij hebt nu voor altijd een speciaal plekje in ons hart gekregen en daar zal je altijd blijven.
Ons Mieke is nu haar speelkameraadje kwijt en mist jou ook verschrikkelijk. Jullie konden zo mooi spelen samen, lagen samen in de zetel of in de mand. Jullie waren echte maatjes geworden en steeds waren jullie vrolijk en speels.
Dappere Litos wij zullen je nooit vergeten.
Rust zacht liefste vriend, je hebt het verdiend
De Familie Victoor - Meskens
Afscheid van Jewel
Liefste Jewel
Jewel, maar vijf jaartjes bij ons gebleven.
Toen je vijf jaar geleden bij ons binnen kwam was
het al direct grappig, hoe je tegen de verandadeur liep omdat je dacht dat ze open was, hoe
je daar zo ineens boven stond aan de trap. De wandelingen die je maakte, maar die de laatste
tijd teveel werden. Hoe je smekend kon kijken gewoon voor een aaitje over je kopje.
De kleine dingen die je vorige leven deden verzachten, je zag dat je er met volle teugen van genoot. Eindelijk een gezin waar je een eigen bank had, eten kreeg, zelfs elke dag. Je kon zien dat je het niet gewend was. Elke dag spurten om als eerste bij je bak te geraken, bang te moeten vechten om je eten. Dat was nu voorgoed gedaan. Je kon nu rusten zonder nog bang te moeten hebben voor wat zou komen.
Je had slechte tandjes dus heeft de dokter je een paar keer geholpen door ze te poetsen, samen met het baasje 's avonds na de wandeling tandjes poetsen met kippentandpasta. Je vond dit niet leuk maar je wist dat je achteraf nog een snoepje zou krijgen. Daarna uitrusten in de bank.
Toen kreeg je een ongelukje, waardoor je pootje brak, je hebt er toen veel last van gehad maar bleef toch doorgaan, vanaf toen kon je niet meer mee gaan wandelen, werd je heel snel moe. Je scheve pootje maakte het je er niet makkelijker op.
De laatste tijd lukte gaan liggen ook al niet meer zo goed. Toch bleef je ons met je grauwe
oogjes smekend maar toch gelukkig aankijken.
Mama kreeg steeds meer medelijden met je, en
dacht soms aan inslapen. Toen je gisteren viel en je weer pijn deed aan je pootje zijn we
vanmorgen terug naar de dierenarts geweest. Met nog altijd de gedachte je terug te zien. Daar
bleek dat je aan dat pootje botkanker had, en ook nog eens een gezwel in je buik.
Iedereen schrok, niemand had dit gedacht. Je moet veel pijn gaan lijden zijn moesten we deze
beslissing niet genomen hebben; en dat wilde we je niet aandoen, dat had je vroeger al te
veel gedaan. Dus nemen we zo afscheid, hopend je ooit nog eens tegen te komen ergens in de
hemel. Het enige waarmee wij hier achterblijven zijn de mooie herinneringen aan jou samen met
veel verdriet.
Je zal altijd in onze harten blijven en we zullen je nooit vergeten.
Rust nu maar verder mooie meid. Je familie.
(familie Van den Heuvel uit Turnhout)
In memoriam geadopteerde honden Greyhounds Rescue Vorige 2 Volgende